Introduction
Tryb rozkazujący [the imperative] to struktura używana do wydawania rozkazów oraz poleceń.
Form
Trybu rozkazującego zazwyczaj stosujemy z podmiotem w drugiej osobie (pojedynczej/mnogiej). Spotykamy tą strukturę w dwóch formach, twierdzącej oraz przeczącej:
Twierdzenie
Struktura formy twierdzącej to:
Verb (infinitive without to) + …
INFINITIVE | POSITIVE IMPERATIVE |
---|---|
To eat | Eat! |
To dance | Dance! |
To run | Run! |
To sleep | Sleep! |
To work | Work! |
Przeczenie
Struktura formy przeczącej to:
Don’t + verb (infinitive without to) + …
INFINITIVE | NEGATIVE IMPERATIVE |
---|---|
To eat | Don’t eat! |
To dance | Don’t dance! |
To run | Don’t run! |
To sleep | Don’t sleep! |
To work | Don’t work! |
Example
- Rozkazy
- Come back!
- Don’t play on the road!
- Don’t listen to him!
- Polecenia
- Open your book on page 40.
- Place your bags under the seat.
- Don’t take off your glasses during the process.
- Dawanie rad
- Talk to the doctor. He will understand.
- Don’t buy this car. It’s too expensive.
- Don’t speak to them. They are dangerous.
- Na znakach/ogłoszeniach
- Pull.
- Insert 1 Euro.
- Do not disturb.
- Zachęcanie
- See for yourself.
- Have some cookies.
- Don´t be afraid to call a nurse.
Use
Tryb rozkazujący używany jest w formie twierdzącej oraz przeczącej. Twierdzenia w trybie rozkazującym są używane, by zmotywować lub zmusić kogoś do zrobienia czegoś; gdy używamy przeczeń w trybie rozkazującym żeby zapobiec zrobieniu czegoś przez kogoś.
Używamy trybu rozkazującego by:
- Wydać rozkaz (w większości przypadków w wykrzyknikiem na końcu zdania)
- Wydać polecenie;
- Dać radę;
- Na znakach oraz ogłoszeniach;
- Zachęcić (używane tylko w formie twierdzącej).
Summary
Tryb rozkazujący [the imperative] implikuje użycie drugiej osoby (pojedynczej lub mnogiej).
- Twierdzenie: rozkazy, sugestie, rady or polecenia.
Struktura to: Verb (infinitive without to) + … - Przeczenie: rozkazy, sugestie, rady or polecenia, żeby powstrzymać kogoś od zrobienia czegoś
Struktura to: Don’t + verb (infinitive without to) + …
Na przykład:
— Twierdzenie: “Buy some food for lunch!”
— Przeczenie: “Don’t buy food for lunch!”
UWAGA: Zazwyczaj omijamy zaimek w funkcji podmiotu [1] w trybie rozkazującym.
Przejrzyjmy jeszcze raz sekcję [Form]. Wróć jeszcze raz do sekcji [Example] która prezentuje omówiony temat wewnątrz kontekstu.